Նա պատկերները, մարդկանց հայացքները տեսնում է ստվերային, երևույթները հոգու աչքերով:

Նա պատկերները, մարդկանց հայացքները տեսնում է ստվերային, երևույթները հոգու աչքերով: Զարգացած է նրա վեցերորդ զգայարանը:

Աստված զրկել է նրան բնությունը տեսնելու հնարավորությունից, բայց փոխարենը տվել է երգելու, ասմունքելու, ստեղծագործելու և ակտիվ գործենության շնորհ:

Տվել է մարդկանց ներքնաշխարհը տեսնելու և մարդկային արժեքները գնահատելու, ապրելու կենսուրախ և թափանցելու դիմացինի հոգու խորքերը:

Նա ակտիվ է, պատասխանատու, աշխատանքին նվիրվող, նրբանկատ, խորաթափանց զգացմունքային, ընկերասեր, անմիջական պարզ ու մաքուր իր ծննդավայր Դիլիջանի օդ ու ջրի նման:

Նա գնահատում է այն ինչ ունի, ապրում է այժմ, և այստեղ պահով:

Մեր հյուրասրահում հոգեբանի անկյունում նախատոնական տրամադրությամբ Զրուցումենք Վաչե Սարգիսի Գրիգորյանի հետ ,ում արդեն ճանաչում են գրեթե բոլորը:

Կպատմեք Ձեր մանկության հետաքրքիր էջերից       -.: Ախ ի՛մ մանկությունը, ո՛ր ինձ չլքեց. Հիշումեմ մեր բակը,  մեր բակի ծաղիկներն ու ծառերը: Հիշում եմ, երբ մայրս նստում էր մեր բակի հին նստարանին, ձեռքն էր վերցնում ասեղն ու հելյունը, սկսում էր ճերմակ կտորին հանձնել ի՛ր ներքին գեղեցկությունը: Ինձ էլ ասում էր ՝երգի: Ու երգում էի ժողովրդական, աշուղական երգեր ու, երբ սխալվում էի, ուղղում էր: Իմ մեծ քննադատն է եղել մայրս և ասում էր.  <<Այսօրկողքիդեմ ,բայց վաղը չեմ լինելու որ ուղղեմ: Ճիշտ սովորի>>: Իմ մանկությունս անցել է երգելով, ու բակային ճամբարներ կազմակերպելով: Երբ մեր տուն մարդիկ էին գալիս, մայրս կանչում էր ու ասում, որ երգ եմ: Ես ուզում էի խաղալ, բայց երգում էի, ասմունքում, ու ուրախացնում թե մեր տան հյուրերին, թե բոլոր հարևաններին, ու իրենց հյուրերին: Մեր բակում մի հարևան ունենք, ով ակորդեոն էր նվագում: Իսկ մենք երեխաներով հավաքվում էինք ու ասում ՝նվագի: Ու մեր բակի բոլոր երեկոները անցնում էր երգելով: Ինչ լավն էր մանկությունս ՝լուսավոր ու գեղեցիկ հուշերով լեցուն: Հիշումեմ, երբ միանգամ էլ երկուժամ ու կես մենակ երգել եմ: Այդ օրը Երևանից հյուրեր ունեինք: Ամռան գեղեցիկ երեկո էր, ու երգեցի ամբողջ ոգով՛: Ես նայում էի բոլոր համերգային հաղորդումները, ու Դիլիջանում այնպիսի համերգ չկար,  որ չգնայի: Գալիս էի տուն ու հայելու առաջ կանգնում, միացնում էի լուսամփոփը ու ժամերով երգում:

Հիմա էլ հայելու առաջ չէմ երգում:

Վաչեյի ներսում դեռ պահպանվում է ՝իր մանկությունը, անկախ իր տեսողության խնդրի նա շարունակում է ծավալել ակտիվ գործենություն, ու զարմացնում է բոլորին իր մարդկային տեսակով:

2. Գիտենք, որ ակտիվ էք դեռ դպրոցից և մասնակցել էք գրեթե բոլոր միջոցառումներին կպատմեք՞:          -. Սկսեմ դպրոցից, ինձ համար տպավորիչ էր, երբ դպրոցում կազմակերպում էին տարբեր միջոցառումներ:

Ես անհանբերությամբ էի սպասում ,որ  պետք է երգեի և լսում էի ,որ սկսել են փորցերը, ու ուր որ է կթակեն դասարանի դուռը և դասից կկանչեն ասելով․ Վաչեին կարելի է?:

Այդպես էլ լինում էր․ ես մասնաքցում էի բոլոր միջոցառումներին, մի անգամ ել հիշում եմ՝ երբ ամբողջ դպրոցը պատրաստվում էր վերջին զանգին, ես գնացի դահլիճ և երգեցի Նատալիա Օռեռիա-ի երգերից ու ինչ տեսն եմ?, ետ շրջվեցի տեսնեմ ամբողջ դպրոցը դահլիճում է, և բոլորը լսում են իմ Իսպաներեն կատարումները, դա էլ հերիք չէր՝ ինձ խնդրում էին, որ թարգմանեմ, դե ես էլ դպրոցական երեխա իսպաներեն որտեղից իմանամ, և թարգմանում էի, հայերեեն ինչ բառ որ գիտեի:

Երեխեքը ոգեշնչված վազում էին անգլերենի ուսուցչուհու մոտ և ասում էին, թե Վաչե էն թարգմանել է, այդ երգերը՛, նաել թե՝ որ Վաչե էն ասել է ուրեմն ճիշտ է ասել:

Հիշում եմ մի անգամ ել «Մարդու իրավունքների» ուսուցիչուհին միջոցառում էր կազմակերպել նվիրված ֆիդայիներին և ես երգեցի գուսան Հայկազունու «Գետաշեն» հայրենասիրական երգը:

Անգլերենի ուսուցչուհին անգլրենի բաց դաս էր կազմակերպել, ես ել, առաջին անգամ անգլրենով, պետք է երգ էի Սելեն Ձիոնի երգերից «Տիտանիկի» երգը, և ոգեշնչված երգեցի ու ամբողջ դահլիճը և արտասահմանցի հյուրերը գոհ էին:

Վաչեն մարդկանց մեջ գնահատում է Արդարամտությունը, ազնիվությունը, չի սիրում երբ խափում են, ու փորձում են բարձրից նայել երգը նրան ուղղեկցում է իր մանկության նման լույս սփռում նրա տխուր սրտին որ ՝իրեն հատուկ ողջախոհությամբ կարողանում է թակցնել Վաչեն: Վաչեն էլ ՝բոլորի նման ունի երազանքներ, և ՝իր լավատեսությամբ կազմում է 2015-ի ծրագրերը, կվիրահատ ենք աչքերս, կկազմակերպենք միջոցառումներ: Նա ՝իր տեսակով լուսին է արևի շողերով <<Մանուշակ>>-ի նման գախտնապահ, և ինքնաանփոփ:

Զայրանում է պատեհ -անպատեհ խորհուրդ տվողներից, տխրում է երբ կատարում է ճանապարհորդություն դեպի անցյալ, ուրախանում է, երբ իր հարազատները, ընկերները ուրախ են աստվածավախ է, փորձում է ամենինչ անել ինքնուրույն մարդկանց ընդունում է այնպես ինչպես որ կան, չի սիրում անառողջ քննադատությունները:

Բոլորին շնորհավորում եմ, ցանկանում եմ առողջություն, թող միշտ բոլորի տներում մանկան ճիչ լսվի ու առատ լինի հայկական մաքրա-մաքուր երգն, ու բարությունը մարդիկ միշտ ժպտան, ապրեն բարեկեցիկ, լույսով հավատով շնորհավոր նոր տարի, և սուրբ ծնունդ:

Հարցազրույցը պատրաստեցին dilijanews.blogspot.com-ի ստեղծագործական խումբը: