Գովք Աշուղ Նազելիին

                                                               Գովք Աշուղ Նազելիին

Քո ձայնը զուլալ աղբյուրի ակ է,

Տավուշի սոխակ աշուղ Նազելի:

Հոգեպարար և սիրո կրակ է,

Դո՛ւ ,սիրո աշուղ ,քնքու՛շ Նազելի:

Դու ալվան վարդ ես Տավուշ աշխարհում,

Դու սիրո աշուղ տաղանդ Նազելի:

Ես քնքուշ ալվան վարդը սիրեցի,

Տավուշ աշխարհի օդը Նազելի:

Քո երգը լինի միշտ հոգեպարար,

Լինես միշտ սիրված անուշ Նազելի,

Տավուշ աշխարհի սիրո մեծ սոխակ,

Ձայնդ անսպար աշուղ Նազելի:

Քո երգը կամուրջ սիրող սրտերին,

Տավուշ աշխարհին մեր օդին, ջրին,

Քո երգում սեր, կարոտ, թախիծ,

Լցված Տավուշի, բնությամբ անբիծ:

Ով դո՛ւ, մերօրյա ո՛վ մեծ աշուղ, երգդ անարատ, Ք՛ո հոգիդ մաքուր:

Լցված տավուշյան անսահման սիրով, Տավուշի մաքուր, սոխակի կանչով:

Երկնային շող կա քո վառ երգերում, ամպածին քող կա ք՛ո զուլալ ձայնում, Ք՛ո երգը սիրող սրտերի կամուրջ, Դո՛ւ նուրբ կանացի, նազելի Աշուղ:

Տավուշ աշխարհի դու սիրո հանճար, ով դու մեծ Աշուղ տաղանդ Նազելի, Ք՛ո երգը զուլալ աղբյուրի նման թող միշտ կարկաչի գետակի նման:

Քո երգը հասնի պանդուխտ հայերին, տանջված տառապած սիրող սրտերին, դարնա բալասան, և մեծ լույս բերի, Տավուշի հանճար Աշուղ Նազելի:

Այսքան նուր՛բ, քնքու՛շ, համես՛տ, կանաց՛ի նրբագեղ կալա Տավուշյան ոգով:

Քո երգից անուշ սիրով է լցվում, տանջված Տավուշը ՝իր ամբողջ հոգով:

Ել ինչ բառերով քեզ գովաբանեմ, խոսեմ քո երգից նազանքից քնքուշ, թող միշտ դո՛ւ ծաղկե՛ս, և սիրված լինես, Տավուշի սոխակ, Աստծո մեծ պարգև:

Դարձել եմ գուսան քո նուրբ երգերից,

Ուզեցի գովել քեզ ՝իմ տողերում:

Մեր աշուղների արժանի ժառանգ,

Տավուշի սմբուլ, անուշ Նազելի:

Ցնծած Տավուշը քո երգից անուշ,

Պարուրվեց հողը սիրով, քնքշանքո՛վ:

Քո մոշ աչքերը արև են, կրակ,

Բացված ալ վարդի բույրով, քնքշանքով:

Ոգե շնչվել եմ ես քո արվեստից,

Քո երգից լուլալ քո ձայնից քնքուշ,

Քո երգդ զուլալ պաղ աղբյուրի պես

Դու ալվան վարդ ես նուրբ, ու նազելի՜:

Քո երգդ զուլալ պաղ աղբյուրի պես,

Լցված Տավուշի արնական ոգով:

Սեր, բնություն, մայր կաքո երգերում,

Կարոտ, հայրենիք, Տավուշի կանչով:

Քո երգդ ասես անհուն տիեզերգ,

Տավուշ աշխարհն է՜ իր ողջ հմայքով:

Կարմիր մասրենին, ալ վարդը անուշ,

Յար կուզեն, սիրվեն բլբուլի երգով:

Հնձվորը արտում վար կանի նորից,

Աչքը գցելով ՝իր յարի ճանփին:

Նա գիշեր ու զոր միշտ ախ/ կքաշի,

Ասելով յարին Ետ դարձիր կրկին:

Ձեռքս եմ առել սիրով գրիչը,

Քեզ գովք եմ ասում աշուղ Նազելի:

Ել բառեր չունեմ որ գովքդ ասեմ,

Տավուշի սոխակ տաղանդ Նազելի՜:

Շնորհակալ եմ քեզ ով մեծ աշուղ,

Որ գովքեմ ասում քեզ, քո արվեստին:

՝Իմ սրտի ջերմ, անկեղծ մաղթանքը քեզ,

Աստծու օրհնանքը քո ընտանիքին:

Քեզեմ նվիրում ՝երգիս տողերը,

Սրտիս խոսքերը, գովասանքները

Ապրես դու երկար, երգես առհավետ,

Ընդունեք ՝իմ մեծ հարգանքն, ու սերը:

Իմ գովասանքս քիչ է արվեստիդ, դու նուրբ, ու քնքուշ հրաշք մեծ աշուղ,

Իմ սրտի խոսքը քեզ նվեր լինի,

Վաչեիս երգը աշուղ Նազելի:

Տավուշ աշխարհը լցվեծ քո երգով կարմիր մասուրը, ալվարդը սիրով,

Հոգեպարար է երգդ ինչպես ջուր,

Տավուշյան սիրով արևի ոգով:

Սիրո՛վ, Հարգանք՛ով հպարտությամ՛բ Վաչե Գրիգորյա՜ն: