Իմ Հուշերից սիրով Ձե՛զ համար՜:

                                                               Իմ հուշերից՜:

Բարև իմ սիրելի և հավատարիմ ընթերցող:

Ուզում եմ քեզ պատմել իմ հուշերից ,քո համար պատրաստել եմ մի փոքրիկ փունջ:

Եթե զբաղված չէս ու հետաքրքրում է՝լսիր:

Սիրով քեզ համար:

Մարդ ,երբ լինում է մենակ սկսում է մտորել, թոթափել իր մտքերն,ու գնում է անցյալի հուշերի հորձանուտով՜:

Ես, ինչպես միշտ, այսօր ևս ընկելեի հուշերի գիրկը, պատրաստել էի մեկ գավաթ սուրճ, նստել էի մեր տան մի անկյունում, համակարգչով միացրել էի հայկական երաժշտություն,որը իմ մեջ հաճելի հուշեր արթացրեց ու խորանալով երազում էի:

Մեր ընտանիքում քեռիս ու մորաքույրս երաժիշտներ են, իսկ մյուս մորաքույրս, տատիկս, պապիկս երգելու հետ հետաքրքրվածություն ունեն:

Երեկոները բարեկամներով հավաքվում էինք ու սկսում ուրախանալ, ու ես  էլ միանալով իրենց, սկսում էի երգել:

Ել չխոսեմ ,որ ժամերով կկանգնեի հայելու առաջ ու կսկսեի երգել, նմանակել հեռուստատեսային դերասաններին:

Ա՛խ բա մեր բակային միջոցառումներ՞ը, որ հավաքում էի բակի բոլոր երեխաններին ժամերով միջոցառումներ էինք անում:

Դպրոցում էլէի շատ ակտիվ, իմ որ ուսուցիչին հարցնեք զուտ հետաքրքրության համար՝ կփաստեն:

Երբ գալիս էր Ամանորը կամ մի առիթ էր լինում, որ պետք է մասնակցեի դպրոցի որևէ միջոցառման, իսկական տոներ ինձ դեռևս դպրոցում ՝ին ասում ո,ր կդարնամ այսօրվա Վաչեն:

Բա դպրոցից հետո գնացի «Հույսի Կամուրջ»:Այդպիսի մի կազմակերպություն կա, տնօրենը հրավիրեց թե Դիլիջանում ամառային փառատոն է կազմակերպվում և Վաչեն անպայման պետք է ելույթ ունենա:

Դե ինձէլ ինչ էր պետք ախր դա իմ առաջին բեմելն էր, ու գնացի:Մի քանի օր երազում տեսել էի, որ հրեշտակը հանում էր հայրական տնից ու տանում դեպի իմ վաղեմի երազանքի հետևից:

Այդ տարին ինձ համար եղել է ստեղծագործական բեղմնավոր տարի:

Մի փոքրել խոսեմ «Հույսի Կամուրջ» Հ.Կ-ի հաճելի հուշերից, առաջին անգամ գնացի Բանավեճի Ակումբ ինձ հետաքրքիր էր, ու երբեք չեմ մոռանա խմբավարիս ոգևվորված դեմքը երբ ավարտվեց հանդիպումը նա ինձ հարցրեց թե ինչտպավորություն ունեմ ,ես պատասխանեցի ՝աննկարագրելի՜, հանդիպումից հետո թեթև խփեց ուսիս թե ելի կգա՞ս Ե՛ս գնում էի հանդիպումներին, սիրել եմ մանկուց կլոր սեղաններ, սեմինարներ, օֆֆիսային աշխատանքն ու գործնական հանդիպումները:

Ա՛խ, բա «Կյանքի Հմտություններ» հոգեբանական խմբի լիարժեք միջոցառումներով, հանդիպումներով, էքսկուրսիաններով լի անկրկնելի օրերը:

Որ հիմա չկան այդ ամենը, բայց հիշում ենք այդ խմբերն, ու խմբավարները արել են ամենինչ որ չկաշկանդվեմ, կայանամ, և ինքնահաստատվեմ հասարակության մեջ:

Հիմա տեսնելով ինձ երևի հպարտանում են կամ չգիտեմ... հհն որ իրենց նվիրած աշխատանքը հաջողություն է գրանցում:

Բա որ տնօրենը նստում էր դաշնամուրի մոտ ու ՝բոլորով երգումեինք Կոմիտասից-մինջև քաղաքային փոփ իմ ՝բոլոր օրերն են տոն մանկությունից, մինջ այսօր թեպետ ցավով  պետք է ասեմ որ այսօր մի տեսակ պակասել է մարդկանց ու ՝իմ հասակակիցների մոտ. Ինչնել մտահոգվելու, և վախացնելու առիթ է:

Ա՛խ բա առաջին մենահամերգիս պատրաստվել՞ը, կամ որ առաջին անգամ գնացի «Հովք» Ժող-Գործիքների երգի համույթ, բա համաքաղաքային, ու հավաքական ակցիաներն, ու միջոցառումները:

Գնացի Դիլիջանի համայնքապետարանում «Երիտասարդների Գործողությունների Ակումբ» Ե.Գ.Ա, որտեղել եմ ունեցել հաճելի, և անկրկնելի պահեր համերգներ, երիտասարդական հանդիպումներ, երեկոներ, և ձեռք եմ բերել լավ ընկերներ:

Ախր այնքան շատ են լավ հուշերը ,որի մասին խոսեմ կձանձրանաք ելի կպատմեմ այս օր սահմանափակվեմ այսքանով կարծում եմ որ կարդացիր, հպարտացար, տխրեցիր, ինչու չէ նաև ուրախացար:

Վերջում ասեմ շնորհակալություն իմ սիրելի, և հարգելի բարեկամ ինձ հետ կիսելու և լսելու հուշերիս մի փունջին:

Սպասիր, դեռ ելի եմ պատմելու քե՛զ իմ մասին:

Սիրով, հարգանքով Ձեր՝ Վաչե Սարգիսի Գրիգորյան: