Garun e Dzyun e Arel!:

Գարունա ձունա արել

Մենք` հայերս, անցել ենք բարդ ու դժվարին ճանապարհ, անցել տանջանքների միջով, տեսել տառապանաք, դավանանք, ցեղասպանություն, այնուհետև սփռվել աշխարհի տարբեր երկրներում:

Ձորերը դագաղ դարձան,

Դաշտերը պատան,

Հայոց գետերը պատվեցին հայի այրամբ,

Արյունը ջուրա դառել

Ջուրը մեր տուննա տարել

Պարույր Սևակ

1915թվականին 1,5 միլիոն հայ անմեղ զոհ դարձան անգութ թուրքերի սրից:

Ով ծաղիկ հաց էր թխում,խորովվեց թոնրի ծխում,ով հասել ուխտատեղին, վառել էր մոմը տեղին: Ու աստծուց խնդրում էր մի լաչ տղա: Սակայն իր արյամբ մոմը մարեց, չավարտաց տեր քեզ մեղա:

Հայոց երկիրը քարացավ` տեսնելով հայի ցավն ու տառապանքը, տանջանքն ու հալածանքը, որն անվանում ենք ցեղասպանություն: Եվ արդեն 96 տարի է մենք չենք կարողանում մոռանալ և այդ հարցը շարունակում է մտահոգել յուրաքանչյուրիս մինչ այսօր: Ամեն տարի աշխարհի տարբեր քաղաքներում և համայնքներում կազմակորպվում է ցույցեր, երթեր, հարգանքի տուրք են մատուցում անմեղ զոհերի հուշակոթողներին, այցելում Ծիծեռնակաբերդ: Այս տարի. Ապրիլի 24-ին առաին անգամ Դիլիջանում Հանուն Հայության Հարատևման երիտասարդական շարժումը կազմակերպել էր երթ` ապրիլի 21-ին զոհ գնացած 1,5 միլիոն հայ անմեղ զոհերի հուշակոթող` հարգանքի տուրք մատուցելու: Մասնակիցները խոնարհումով հարգանքի տուրք մատուցեցին հուշակոթողի մոտ,ծաղկեպսակ դրեցին: Միջոցառմանը ներկա էին հյուրեր, ակտիվ երիտասարդներ, երեխաներ: Միջոցառման ընթացքում ելույթ ունեցան շարժման ակտիվ երիտասարդներ,որից հետո հնչեց Պարույր Սևակի <<Անլռելի զանգակատուն>> պոեմից մի հատված:

Հայոց ցեղասպանությունը ազգային խնդիր է, այն պետք է ճանաչի ամբողջ աշխարհը:1915 թվականին մենք կորցրել ենք գրողների,որի ականատեսներից է եղել  Պարույր Սևակը, Կոմիտասը և այլն…

Հուսով ենք, կգա այն օրը, որ ցեղասպանության օրը հարգանքի տուրք կմատուցենք Մուշում, Վանում, Արևմտյան Հայաստանի իր քաղաքներում, որն այսօր գտնվում է Թուրքիայի տիրապետության տակ: Եվ միայն պետք է համբերել ու սպասել հայ-թուրքական դիվանագիտական հարաբերության խաղաղ ավարտին:

Վաչե Գրիգորյան

Հանուն Հայության Հարատևման Երիտասարդական շարժում