Հավերժի ճամբորդները Նա միշտ սիրված և սպասված էր ընկերների,հարազատների և իր ընտանիքում նրբանկատ,անկեղծ,ազնիվ,արդարամիտ,կենսուրախ,հումորով լի է կամքից շատ ուժեղ Անահիտ Պայքարի Ամյանը: Թեպետ Անահիտը հանրաճանաչ չէր բայց նրան սիրել են շրջապատում և բոլոր ճանաչողները:Նա կյանքից հեռացավ վաղաժամ կիսատ թողնելով իր գործերը և խորը ցավ իր ընտանիքի,ընկերների և բոլոր ճանաչողների,հարազատների,հարևանների սրտերում: «Էլի գարուն կգա կբացվի վարդը» , բայց ափսոսանքով ենք ասում որ այլևս նա չի տեսնի այդ ամենը կյանքի հրաշքները:Անահիտը ստեղծել է արվեստի հիանալի ձեռքի աշխատանքներ,ինչպես նշում են նրան ճանաչողները: -Ամեն ինչ գալիս էր նրա ձեռքից,թաղամասում շտապօգնություն էր,ուսուցչուհի,հիանալի հարևան,մեծատառով մայր,հոյակապ ընկեր նա ով հայտնվեր դժվարին իրավիճակներում նա կարողանում էր առժանավաել օգնել և ճիշտ և գրագետ ու տեղին խորհուրդներ տալ: Մարտի 30-ին 8 տարի է ինչ Անահիտ Պայքարի Ամյանը բռնել է հավերժի ճանապարհը թողնելով իր անմար անունը նրան ճանաչողների,որդիների և հարազատ ընկերների սրտերում: -Իմ մայրս միշտ կենդանի է,միշտ իմ կողքին,երգիս տողերում ասում և մեծարում և իր հուշերում փայփայանքով են հիշում իր որդիները նա կարողանում էր ներել և կես խոսքից հասկանալ մեզ :Նա մեզ տվել է հիանալի դաստիարակություն: Էլի կբացվեն դռները,գարուն կգա կյանքն էլ շարունակվում է իր բնականաոն ընթացքով,բայց ափսոս որ դու չես տեսնում որդիներիտ հաջողությունները, մեր կողքին չես մեզ այցելում ես մեր երազներում և հետևում ես երկնքից: Մայր իմ նազելի դու հեռացար և դարձար անմահ հրեշտակ, նաև տիրոջ կողքին երևի աստծո կամքն էր հրեշտակների պետք ես:Կարող է ասել երևի……..?